„C...Co się dzieje?” Scarlett w końcu krzyknęła, patrząc na siebie, żeby zobaczyć, co się dzieje, ale wszystko było tak jak kiedyś.
Miała przekształcić się w wilka, a nie stać nieruchomo jak żołnierz na baczność. Zegar wybił już dwunastą, dwadzieścia minut temu, a ona była już dwudziesta pierwsza. Zgodnie z prawem miała przekształcić się w wilka dwadzieścia minut temu i teraz miałaby swoją ceremonię Luny, ale to wszystko nie miało miejsca.
Scarlett rozejrzała się szeroko otwartymi oczami, a wyraz twarzy członków jej stada sprawił, że jej serce przestało bić. Kiedy zaczęło bić ponownie, było szybkie, jakby biegła maraton.
Jej oddech zaparł się w gardle, gdy jej wzrok padł na jej chłopaka i Alfe. Panika ją ogarnęła i poczuła, że nie może już oddychać, gdy potrząsnął głową, a następnie odwrócił się, by zniknąć w ciemności nocy. Kobieta, która stała obok niego, obdarzyła Scarlett złowrogim uśmieszkiem, zanim odwróciła się, by pójść za nim.
Nie mogła, nie, nie mogła być wśród nich, prawda? Kiedy nie dostała swojego wilka w wieku osiemnastu lat, wataha była szczęśliwa. Oznaczało to tylko, że jej wilk należał do kategorii silniejszych wilków, które mogły dostać swoje wilki tylko w wieku dwudziestu jeden lat.
Jej wzrok gorączkowo przeszukiwał tłum, a gdy spoczął na twarzy ojca, Scarlett niemal upadła na ziemię, gdyż w końcu dotarło do niej, co się dzieje.
„O, bogini księżyca, Scarlett jest bezwilczycą”
„To nie może być prawdą. Ona ma być samicą beta”
„Och, proszę, nie widzisz? Minęło dwadzieścia minut i nikt nigdy nie zwlekał tak długo ze zdobyciem wilka, chyba że nie mogą zdobyć wilka”
„To takie smutne. I pomyśleć, że miała być Luną. Teraz utknęliśmy ze złą Olivią”
„Nie, nie, to nieprawda. Nie jestem bezwilcza, mój wilk nadchodzi, po prostu zajmuje to dużo czasu” Scarlett krzyczała gorączkowo, próbując uspokoić stado? Albo siebie?
Scarlett zadrżała, gdy powiał zimny wiatr, rozrzucając jej włosy i zdmuchując je do przodu, by zakryć jej twarz. Odgarnęła je, zamknęła oczy i próbowała się skoncentrować i zablokować głosy stada.
Scarlett próbowała przypomnieć sobie wszystkie lekcje, których ją nauczono i przygotowała się na ból, który – jak jej powiedziano – wiąże się z zajęciem się wilkiem.
Nic Jak wcześniej, nic się nie wydarzyło. Wtedy i wtedy Scarlett w końcu zrozumiała, że wszyscy mieli rację, była bezwilkiem. Kiedy otworzyła oczy, zobaczyła, że niektórzy ludzie już odchodzili, podczas gdy niektórzy rzucali jej drwiące spojrzenia, a inni rzucali w jej stronę żałosne spojrzenia.
Scarlett chwyciła białą suknię i pobiegła do ojca, który stał z twarzą bladą i pobladłą z powodu szoku.
„Tato, to kłamstwo, prawda? Mój wilk nadchodzi” złapała go za ręce i potrząsnęła jego, podczas gdy jej oczy gorączkowo przeszukiwały jego, szukając zapewnienia, ale on nadal patrzył na nią tak jak wszyscy inni. Z litością.
Jej broda zaczęła się trząść, a oczy zaszły łzami. „Tato, odpowiedz mi!!” Scarlett wybuchła ciężkim szlochem, gdy jej ojciec nie odpowiedział i osunęła się na ziemię. „To kłamstwo, prawda? To tylko sen, prawda? Nadal będę Luną, prawda?” „Scarlett”
Scarlett poczuła, jak miękkie, ale znajome ramiona ją oplatają. To była jej najlepsza przyjaciółka Willow i ona również płakała. Scarlett odwróciła się, by złapać Willow. Jej oczy zamglone łzami szukały Willow. „To sen. Obudzę się wkrótce, prawda Willow?”. Płakała.
Willow pokręciła głową. Jej ciało również się trzęsło, gdy płakała obok Scarlett: „Nie sądzę, żeby to był sen, ale też bym sobie tego życzyła. Nie mogłaś dostać swojego wilka Scarlett”
„Nie” Scarlett krzyknęła gwałtownie, odpychając Willow, jakby była przekleństwem jej problemów. „To wszystko kłamstwo. Wszyscy jesteście kłamcami, mój wilk nadchodzi, to po prostu zajmuje trochę czasu. Nadal będę Luną Liama, obiecał”
Wszystko szło dobrze dla Scarlett. Przed dzisiejszym wieczorem, oczywiście. Jej ojciec był betą byłego i późnego alfy stada. Była jedynym dzieckiem swojego ojca i miała odziedziczyć jego zdolność i mieć wilka beta.
Dorastając, zaczęła traktować lekcje walki poważnie i była jedną z setek kobiet w stadzie, które marzyły o tym, by pewnego dnia zwrócić na siebie uwagę swojego ponurego, ale niesamowicie przystojnego alfy, Liama.
Scarlett prawie oszalała i urządziła małą imprezę w swoim domu, gdy pewnego dnia wpadła mu w oko na polu treningowym, a gdy poprosił ją, by została jego dziewczyną, jej życie było już ustalone. Miała być jego Luną i wszyscy czekali, aż zdobędzie swojego wilka.
Liam urządził dla niej wielkie przyjęcie urodzinowe w jej osiemnaste urodziny, a świętowanie wybuchło, gdy nie dostała swojego wilka. Oznaczało to tylko, że jej wilk przyjdzie, gdy będzie miała dwadzieścia jeden lat i że będzie silniejsza, ale dlaczego nic z tego nie wydarzyło się teraz?
W historii wilkołaków tylko jeden procent z nich nie mógł dostać swojego wilka. Zdarzało się to rzadko, a ostatni raz, gdy tak się stało, miało to miejsce ponad tysiąc lat temu.
Willow uklękła i znów chwyciła Scarlett w ramiona. Najlepsze przyjaciółki objęły się czule i dalej płakały.
Oczy Scarlett rozbłysły nadzieją, gdy zobaczyła powracającego Liama. Nie zauważyła nawet, że Livia wisi mu na ramieniu jak pijawka, ani jasnoczerwonej plamy krwi na jego ustach.
Scarlett odepchnęła Willow i podbiegła do niego.
„Liam, to niemożliwe, prawda? Niedługo dostanę swojego wilka i wtedy zostanę twoją Luną, prawda?” zapytała Scarlett, próbując spojrzeć mu w oczy i znaleźć pewność, której potrzebowała, ale on odmawiał spotkania z jej wzrokiem.
„Nie sądzę, żeby to było możliwe Scarlett” powiedział jej Liam Scarlett poczuła, jak jej serce zamarza ze strachu, gdy jego głos brzmiał tak zimno, „C… co masz na myśli?”
Liam w końcu zwrócił na nią wzrok, „Nie mogłaś zdobyć swojego wilka. Nie mogę mieć Luny bez wilka, więc ja, Alfa Liam Watson ze stada Krwawego Księżyca odrzucam cię, Scarlett Osborne jako partnerkę, którą miałem mieć. Olivia jest teraz moją partnerką. Oznaczyłem ją i za trzy dni będzie miała swoją ceremonię Luny
Wszystko zatrzymało się dla Scarlett, gdy jego słowa ją ogarnęły. Czuła, jakby ciężar świata przygniatał jej klatkę piersiową i nie mogła oddychać, gdy upadła na ziemię.
Scarlett pozostała na podłodze, zimna i odrętwiała, gdy Liam odwrócił się i odszedł z uśmiechniętą 0livią. Nadal tam była, gdy wszyscy wyszli.
