« Με πούλησες;» είπε η Έμμα, η φωνή της γέμισε αηδία.
« Πληρώσε 50.000 δολάρια για σένα. Τι μπορώ να κάνω. Αγοράστηκες και πληρώθηκες», είπε η Τζέιν, η οποία ήταν η θετή μητέρα της Έμμα.
« Δεν παντρεύομαι»
« Ω, ναι είσαι! Μας πλήρωσε ήδη! Αφού αποφοιτήσεις από το κολέγιο, θα παντρευτείς. Τελικά βρήκα έναν άντρα που συμφώνησε».
Η Τζέιν πήρε μια φωτογραφία ενός ηλικιωμένου άνδρα. Φαλακρός, χοντρός, άσχημος. Ήταν τουλάχιστον άνω των 50 ετών. Η Έμμα ήταν μόλις είκοσι ενός.
Ο θυμός της Έμμα ξέσπασε. «Έχω αγόρι! Δεν είμαι δικός σου για να πουλάω! Δεν θα μπορούσες να είχες πουλήσει την Άννα σε αυτόν τον γέρο;».
Πριν πάρει ανάσα η Έμμα, η Τζέιν τη χαστούκισε δυνατά στο πρόσωπο.
« Ηλίθιε σκύλα! Έχει ήδη πληρώσει για σένα! Και τα λεφτά έχουν ήδη φύγει! Θα τον παντρευτείς αλλιώς θα πρέπει να πουλήσω το σπίτι!»
« Θα πρέπει να νιώθεις τυχερός που κάποιος πιστεύει ότι αξίζεις τίποτα», πείραξε η Άννα.
«Δεν πρόκειται να πουλήσεις το σπίτι, και δεν πρόκειται να παντρευτώ αυτόν τον άντρα! Αυτά τα χρήματα θα τα πληρώσω μόνος μου!». Χωρίς τίποτα από τα πράγματά της, η Έμμα βγήκε με τα πόδια από το σπίτι και επέστρεψε στο rai n.
Η Τζέιν ήταν μια κακιά σκύλα, αλλά αυτό ήταν το χαμηλότερο όλων των εποχών.
Η Έμμα είχε πουληθεί. Ήθελε να κλάψει και να ουρλιάξει ταυτόχρονα. Τα δάκρυά της ανακατεύτηκαν με τη βροχή και μετά από λίγο δεν μπορούσε να διακρίνει τη διαφορά.
Ματ, σκέφτηκε. Πρέπει να τον δω.
Όντας κοντά του πάντα έκανε τα πράγματα καλύτερα. Ο Ματ είχε έναν τρόπο να κάνει τα άσχημα συναισθήματα να εξαφανιστούν. Ήταν αυτός που έπρεπε να παντρευτεί μετά την αποφοίτησή του. Όχι κάποιος διεστραμμένος γέρος. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Ίσως θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν σε αυτό.
Βγήκε θύελλα και προχώρησε προς τον κοιτώνα του Ματ. Η βροχή σταμάτησε ξαφνικά. Στην πραγματικότητα, δεν θα πήγαινε σπίτι αν δεν έβρεχε σήμερα το απόγευμα.
Το τελευταίο πράγμα που ήθελε να κάνει η Έμμα ήταν να πάει σπίτι. Δεν ήταν σπίτι. Τουλάχιστον όχι σε αυτήν. Είχε χάσει τη μητέρα της όταν ήταν μικρή και ο πατέρας της ήταν σε διάφορους βαθμούς μέθης από τότε. Σε μια από τις πιο νηφάλιες στιγμές του, παντρεύτηκε ξανά. Η Τζέιν ήταν ωραία στην αρχή. Ήρθε με τη δική της κόρη, την Άννα. Και η επέκταση της οικογένειας φαινόταν να κάνει καλό στον πατέρα της. Για λίγο πάντως. Σύντομα, επέστρεψε στους παλιούς του τρόπους. Ήταν μεθυσμένος από τις 9:00 το πρωί. Ποτέ δεν τους έβλαψε ούτε τίποτα. Η Τζέιν φρόντισε γι' αυτό. Ήταν κακιά ενσαρκωμένη.
Η Έμμα είχε γίνει υπηρέτρια στο σπίτι της. Ο πατέρας της ζούσε σε μια αέναη λιποθυμία. Η Έμμα δεν ήταν σίγουρη ότι ήταν καν εκεί πια. Η Τζέιν το εκμεταλλεύτηκε αυτό και ανάγκασε την Έμμα να κάνει τα πάντα. Η Τζέιν και η Άννα δεν σήκωσαν ποτέ το δάχτυλό τους. Εκτός βέβαια αν ήταν εναντίον της Έμμα.
Το θέαμα του σπιτιού της ήταν γλυκόπικρο. Ενώ κρατούσε τις πολύτιμες αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας, κρατούσε επίσης το βαθύ τραύμα της κακοποίησης στην οποία της υπέβαλε η Τζέιν. Η κρύα βροχή την μούσκεψε μέχρι την ψυχή της.
«Μια γρήγορη είσοδος και έξοδος», καθησύχασε η Έμμα σήμερα το απόγευμα πριν μπει στο σπίτι. Πήγε στην πίσω πόρτα και προσευχήθηκε να ξεκλειδωθεί.
Καθώς έκλεινε μέσα, γνώριμοι ήχοι της επιτέθηκαν.
« Καλό σάκο! Γιατί δεν πεθαίνεις ήδη; Δεν μου αξίζεις τίποτα ζωντανό!» Οι δηλητηριώδεις κραυγές της Τζέιν έτρεμαν το σπίτι.
Αυτό το σπίτι ήταν κάποτε ένα τόσο χαρούμενο μέρος. Αυτή η χαρά υπήρχε μόνο στη μνήμη της Έμμα τώρα. Το σπίτι ήταν σκοτεινό και έρημο. Οι κραυγές της Τζέιν και το λούσιμο της τηλεόρασης έπνιξαν τους θορύβους της Έμμα που γύριζε κρυφά. Ή έτσι νόμιζε.
Μόλις έφτασε στο δωμάτιό της, τα χέρια πέταξαν γύρω από τη μέση της.
« Έμμα! Γλιστρώντας εδώ στο σκοτάδι! Τι νομίζεις ότι κάνεις;» Η Άννα τσίριξε καθώς τα χέρια της σφίγγονταν γύρω από το σώμα της Έμμα.
Το σώμα της Έμμα σκληρύνθηκε. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που ήθελε.
Η Τζέιν ήταν κακιά, αλλά η Άννα δεν ήταν καλύτερη. Συχνά αγνοούσε τη σκληρότητα της Τζέιν. Η Άννα ευδοκίμησε από αυτό. «Μαμά! Κοίτα ποιος προσπαθεί να μας αποφύγει!».
Η Τζέιν βγήκε από το σαλόνι και τα μάτια της στένεψαν στην Έμμα.
«Τι στο διάολο θέλεις;» ούρλιαξε εκείνη. Η Άννα άφησε να φύγει και γέλασε με κακόβουλη χαρά.
« Χρειάζομαι μερικά από τα πράγματά μου», αναστέναξε η Έμμα.
« Το μόνο που κάνεις εσύ και αυτός ο αδικοχαμένος πατέρας σου είναι να πάρεις, να πάρεις, να πάρεις! Κανείς από τους δύο δεν συνεισφέρει τίποτα σε αυτή την οικογένεια! Μας κράτησα στη ζωή τα τελευταία δέκα χρόνια! Και εσύ! Υπήρξες τόσο φρικτός πόνος!»
« Δουλεύω τρεις θέσεις μερικής απασχόλησης ενώ πηγαίνω στο σχολείο με πλήρες ωράριο! Σας πληρώνω 500 $ το μήνα! Καθαρίζω αυτό το σπίτι κάθε Σαββατοκύριακο! Τι άλλο θέλεις από μένα;» αντέκρουσε η Έμμα.
« Οι τιμές ανεβαίνουν. Δεν πρέπει να είσαι μορφωμένος; Ο πατέρας σου μας έβαλε τόσα χρέη! Δεν μπορώ πια να αντέξω οικονομικά!».
Η Έμμα είχε κουραστεί από αυτό το επιχείρημα. Ήταν κρύα και υγρή. Ήθελε απλώς να φύγει.
« Δεν έχω την ενέργεια να το κάνω αυτό μαζί σου. Απλώς θα πάρω τα πράγματά μου και θα φύγω —»
Η σκέψη της διέκοψε πάλι η ξαφνική βροχή . Έπρεπε να τρέξει μέσα από την καταιγίδα, και με το νερό να πέφτει παντού, κατάφερε τελικά να φτάσει στον κοιτώνα του Ματ. Η Έμμα χτύπησε την πόρτα και περίμενε. Η πόρτα άνοιξε και ήλπιζε να δει τη σωτηρία της από την άλλη πλευρά.
« Ματ! Εγώ—» κοντοστάθηκε όταν ήταν εκεί ο συγκάτοικος του Ματ. «Ω, συγγνώμη που σε ενοχλώ».
« Έμμα, είσαι μούσκεμα. είσαι καλά;»
« Ναι, συγγνώμη. Είναι ο Ματ τριγύρω; Πρέπει να τον δω."
« Είναι…» είπε ο συγκάτοικός του. Το χέρι του έξυσε το πίσω μέρος του κεφαλιού του και κοίταξε κάτω. «Είναι … δεν είναι εδώ. Έτρεξε έξω πριν από λίγο. Είπε ότι ήταν απασχολημένος με… κάτι».
Η Έμμα ένιωσε άσχημα. Ο Ματ βρισκόταν υπό μεγάλη πίεση από την οικογένειά του και συνήθως ήταν απασχολημένος για να εξασφαλίσει ότι πληρούσε τα πρότυπά τους. Έπρεπε να ξέρει καλύτερα από το να εμφανίζεται απροειδοποίητα έτσι.
« Ω. Δεν πειράζει. καταλαβαίνω. Ευχαριστώ. Θα τον δοκιμάσω αργότερα», χαμογέλασε και γύρισε να φύγει.
« Έμμα;»
«Ναι;» Η Έμμα γύρισε πίσω και είδε τον συγκάτοικο του Ματ να πλησιάζει προς το μέρος της με ένα θλιμμένο βλέμμα στο πρόσωπό του. Φαινόταν να παλεύει με κάτι, αλλά τίναξε τη διαφήμισή του σαν να είχε αλλάξει γνώμη.
« Δεν είναι τίποτα. Να προσέχεις εκεί έξω, ναι;» Πρόσφερε ένα χαμόγελο και μετά έκλεισε την πόρτα.
Η Έμμα γύρισε στον κοιτώνα της, βαριά από νερό, θλίψη και τύψεις. Γυμνή μπουγάδα είναι, αστειεύτηκε στον εαυτό της. Μετά από αυτό που φαινόταν σαν τη μεγαλύτερη μέρα της ζωής της, επέστρεψε επιτέλους στον κοιτώνα της. Καθώς πλησίαζε στο δωμάτιό της, νόμιζε ότι άκουσε το όνομά της.
« Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί σήμερα;» ψιθύρισε στον εαυτό της. Καθώς πλησίαζε, οι φωνές έγιναν καθαρές.
« Έλα, Ματ», ακούστηκε μια αηδιαστικά γλυκιά φωνή. «Θα πρέπει να διαλέξετε μεταξύ μας τελικά. Πες μου μωρό μου. Ποιος από εμάς είναι; Ποιον αγαπάς πραγματικά;»
