Το POV της Scarlett:
Έλεγξα ξανά την ώρα και αναστέναξα.
Είχε περάσει μιάμιση ώρα από τότε που πέταξα και είχα χάσει το μέτρημα των φορών που είχα ρίξει μια ματιά στο ρολόι μου.
Ο σύζυγός μου, ο Τσαρλς Μουρ, δεν βρέθηκε πουθενά. Υποτίθεται ότι θα με έπαιρνε από το αεροδρόμιο. Αλλά πρέπει να είναι με την κοπέλα του αυτή τη στιγμή.
Κούνησα το κεφάλι μου και χαμογέλασα πικρά στη σκέψη, σηκώθηκα όρθιος και έσυρα τον εαυτό μου και τις αποσκευές μου έξω από το αεροδρόμιο.
Παντρεύτηκα τον Τσαρλς πριν από τρία χρόνια.
Αλλά λίγο μετά τον γάμο μας, έλαβα μερικά καλά νέα από το πανεπιστήμιο των ονείρων μου στο εξωτερικό. Έγινα δεκτός σε ένα από τα προγράμματά τους, οπότε έφυγα για να σπουδάσω εκεί.
Ο Τσαρλς κι εγώ δεν είχαμε δει ο ένας τον άλλον για τρία χρόνια.
Όσο έλειπα, περνούσε όλο τον χρόνο του με τη γυναίκα που αγαπούσε πραγματικά.
Τώρα, τελείωσα επιτέλους με τις σπουδές μου και επέστρεψα σπίτι. Ήθελα να τελειώσω τον ονομαστικό μας γάμο. Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να σταματήσω όρθιος και έσυρα τον εαυτό μου και τις αποσκευές μου έξω από το αεροδρόμιο. Παντρεύτηκα τον Charles πριν από τρία χρόνια. Καθώς επέστρεψα στο σπίτι με ένα ταξί, έστειλα στον Charles ένα μήνυμα που έγραφε: "Πρέπει να μιλήσουμε πριν το σπίτι μας".
Άφησα τις αποσκευές μου στην άκρη και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι.
Κάθισα στον καναπέ και περίμενα.
Το σπίτι έμοιαζε και μύριζε σαν να μην είχε ζήσει κανείς σε αυτό εδώ και χρόνια.
Η φωτογραφία του γάμου μας ήταν ακόμα κρεμασμένη στον τοίχο.
Με προσέβαλε και με στεναχώρησε ταυτόχρονα.
Αλλά απλώς κάθισα εκεί για πολλή ώρα και βυθίστηκα στις σκέψεις μου.
Μετά, άκουσα ένα αυτοκίνητο να τραβάει έξω. Σηκώθηκα από τη θέση μου, νιώθοντας την καρδιά μου να σπάει σε καλπασμό.
Εξακολουθούσα να περίμενα τίποτα από τον πέτρινο σύζυγό μου; Ίσως.Ίσως όχι.Αλλά την τελευταία στιγμή, έτριξα τα δόντια μου και έσφιξα τα χέρια μου που έτρεμαν.
Υπενθύμισα στον εαυτό μου, «Είμαι εδώ για να το τελειώσω».
Το πόμολο της πόρτας γύρισε και η πόρτα άνοιξε.
Ο Τσαρλς άναψε τα φώτα και του έριξαν μια ψηλή σκιά στο διάδρομο.
Μπήκε μέσα.
Ήταν ντυμένος με ένα μαύρο ανθρακί κοστούμι και άψογο λευκό πουκάμισο.
Η έκφρασή του έδειχνε εξάντληση, αλλά τίποτα δεν επισκίασε το γωνιώδες πρόσωπό του και τα προεξέχοντα ζυγωματικά του.
Όλα ήταν ακόμα ίδια. Εξέπνεε ακόμα αυτή την παγωμένη αύρα που μπορούσα να νιώσω από λίγα μέτρα μακριά. Καθώς πλησίαζε, η καρδιά μου χτυπούσε πιο γρήγορα και η ανάσα μου άρχισε να έρχεται σε σύντομες εκρήξεις.
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ξέχασα πόσο όμορφος ήταν.
Ήταν σαν θεός που δεν ανήκε στον θνητό κόσμο.
Είχε τη γοητεία που έκανε τους ανθρώπους να παραδοθούν.
Ο χρόνος τον είχε κάνει έναν άντρα με πιο ώριμο βλέμμα, που γυρίζει το κεφάλι.
Απέστρεψα το βλέμμα μου καθώς ένιωσα τα μάγουλά μου να καίγονται.
Πήγε στον καναπέ και κάθισε.
Πήρα τη θέση απέναντί του.
Μετά, με κοίταξε με τα κρύα, κοφτερά μάτια του.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν να χαμηλώσω το κεφάλι μου και να αποφύγω να τον κοιτάξω απευθείας, αλλά σήκωσα το πιγούνι μου με το ζόρι.
Είδα την αντανάκλασή μου στα σκοτεινά μάτια του.
«Είσαι πίσω». Μίλησε με τον συνηθισμένο του μονότονο, που θα με είχε κάνει να τρίχω αν δεν το ήξερα τόσο απόλυτα.
«Ναι», απάντησα, διατηρώντας τη φωνή μου τόσο αδιάφορη όσο η δική του.
«Ο δικηγόρος μου μόλις σου έστειλε ένα email».
Καθώς ο Τσαρλς μιλούσε, έλυσε τη γραβάτα του. Το μυώδες στήθος του πέρασε μέσα από το πουκάμισό του.
"Εντάξει, επιτρέψτε μου να το ελέγξω."Κατάπια και μετέτρεψα τα χαρακτηριστικά μου σε ουδετερότητα. Έβγαλα το τηλέφωνό μου και σήκωσα το email μου και το θέμα του τελευταίου μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στα εισερχόμενά μου έπεσε ακριβώς στο συμφωνητικό διαζυγίου.
Αν και το περίμενα, ακόμα ένιωθα σαν κάποιος να μου έβαλε μαχαίρι στο στήθος.
Ο πόνος ήταν γρήγορος και εκπληκτικός και ο μόνος λόγος που τον ευχαριστήθηκα ήταν ότι με τύφλωσε από τη γοητεία του Τσαρλς για ένα δευτερόλεπτο.
«Εντάξει. Θα το υπογράψω». Άφησα το τηλέφωνό μου και κοίταξα πίσω στον μελλοντικό πρώην σύζυγό μου.
Σύντομα, δεν θα μου ανήκε πια.
Είχα μια καλή πορεία παριστάνοντας την κυρία Μουρ.
Αλλά έπρεπε να τελειώσει τώρα, και έπρεπε να διώξω τον κύριο Μουρ από τον κόσμο μου.
«Δεν θέλετε να διαβάσετε πρώτα τη συμφωνία;»
«Δεν χρειάζεται. Είμαι σίγουρος ότι ο κύριος Μουρ θα φερθεί καλά στην πρώην γυναίκα του». Ανάγκασα ένα χαμόγελο.
πρώην σύζυγος.
Θα γίνω η πρώην σύζυγός του πολύ σύντομα, αλλά δεν ήμουν σίγουρος ότι ήμουν εντάξει με έναν τόσο ωμό όρο.
"Θα πάρετε αυτό το σπίτι στην οδό Gardner. Και το διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης..."
"Οταν;" διέκοψα τον Τσαρλς.
"Τι;" Συνοφρυώθηκε και με κοίταξε με ανιχνευτικά μάτια.» Πότε θα υπογράψουμε τα χαρτιά; Ρώτησα απαλά.» Θα κλείσω ραντεβού με τον δικηγόρο μου», απάντησε ο Τσαρλς, βυθίζοντας ελαφρά το πιγούνι του.
"Πολύ καλά. Θα περιμένω το τηλεφώνημά σου."
Μετά από μια στιγμή σιωπής, με κοίταξε ξανά.
"Η Ρίτα δεν είναι καλά στην υγεία της. Θέλω απλώς να εκπληρώσω την τελευταία της επιθυμία", εξήγησε.
Έσφιξα τη γροθιά μου καθώς κατάπια το κομμάτι στο λαιμό μου.
Να εκπληρώσει την τελευταία της επιθυμία; Τι σπουδαίος άνθρωπος.
Έπρεπε όμως να το κάνει με δικά μου έξοδα; Λοιπόν, πίστευα ότι δεν είχα το δικαίωμα να πληγωθώ εδώ.
Τελικά, ήμουν απλώς μια ψεύτικη κυρία Μουρ.
Ένα υποκατάστατο.
«Καταλαβαίνω».
Απλώς έγνεψα, παρόλο που βαθιά μέσα μου, ήμουν γεμάτος με τόσα πολλά πράγματα που ήθελα να πω στο πρόσωπό του.
«Αν χρειαστείς κάτι άλλο, θα βάλω τον δικηγόρο μου να το βάλει στη συμφωνία».
«Όχι, είμαι καλά. Ό,τι υπάρχει μέσα, είναι αρκετό».
Για άλλη μια φορά, κουλούρισα τα χείλη μου σε ένα αδύναμο χαμόγελο.
«Έλα να δεις τη Ρίτα αύριο».
Ο Τσαρλς σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει μπροστά μου.
Είπε σταθερά την τελευταία του παρατήρηση.
Δεν μου ζητούσε να έρθω να δω την κοπέλα του.
Με διέταζε. Τι σκέφτηκε για μένα; Και γιατί να πάω να συναντήσω αυτή τη γυναίκα; Ήθελε απλώς να τρίψει αλάτι στην πληγή μου;"Και γιατί να το έκανα αυτό;" τον ρώτησα με ίσιο πρόσωπο.
"Δεν θέλω να νιώθει ένοχη για το διαζύγιό μας. Πες της ότι είσαι ερωτευμένος με κάποιον άλλο. Διαβεβαίωσε την ότι η απόφασή μας να τερματίσουμε τον γάμο μας δεν έχει καμία σχέση με αυτήν."
Σταμάτησε μπροστά μου και με κοίταξε για άλλη μια φορά στα μάτια.
"Πρόστιμο." Ήθελα να αρνηθώ.
Αλλά για κάποιο λόγο, πάντα δυσκολευόμουν να του πω όχι.
Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να με κοιτάξει στα μάτια και να με ρωτήσει, κι εγώ θα ενδώσω χωρίς να τσακωθώ.
"Ευχαριστώ, θα σε πάρω αύριο."
"Μην ασχολείστε. Απλώς στείλτε μου τη διεύθυνση και θα είμαι εκεί."
Ο Τσαρλς με έριξε μια τελευταία ματιά και μετά έφυγε.
Παρακολούθησα τη φιγούρα του που υποχωρούσε καθώς κυλούσαν δάκρυα στα μάτια μου.
Είχαμε κρύψει τον γάμο μας τα τελευταία τρία χρόνια.
Κανείς δεν το ήξερε εκτός από την οικογένειά μας και τους στενούς μας φίλους.
Πριν από λίγους μήνες, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν την είδηση του αρραβώνα του Charles και της Rita. Φωτογραφίες της Rita που δοκίμαζε νυφικά δημοσιεύτηκαν επίσης και κυκλοφόρησαν σε όλο το Διαδίκτυο. Τι τέλειο ταίρι! Πέρασα μερικές μεγάλες νύχτες κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες και κάθε φορά τα μάτια μου έτρεχαν αυτόματα στον Charles.
Τότε σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε να χάσω την ελπίδα μου σε εμάς.
Πίστευα ότι όσο παρέμενα παντρεμένη μαζί του, υπήρχε ακόμη περίπτωση να με ερωτευτεί και τότε η σχέση μας να γίνει πραγματική.
Τον αγαπούσα, και όσο τον αγαπούσα, αυτό ήταν αρκετό.
Δεν κατάλαβα παρά πολύ αργότερα ότι χρειαζόμουν επίσης να με αγαπήσει πίσω και όχι μόνο για λίγο.
Ήθελα να με αγαπάει όσο τον αγαπούσα κι εγώ.
Πέρασα τα τελευταία τρία χρόνια να τον περιμένω.
Προσπάθησα και προσπάθησα να του δείξω τη στοργή και την ανησυχία μου παρά την απόσταση μεταξύ μας, αλλά δεν πήρα τίποτα σε αντάλλαγμα.
Μια μέρα, ξύπνησα και επέτρεψα στην αλήθεια να με χτυπήσει. Εκείνη την ημέρα, η προσκολλημένη, άπορη Σκάρλετ πέθανε με οδυνηρό θάνατο και από το πτώμα της αναδύθηκε ένα καινούργιο, ένα Κόκκινο ντυμένο με μια πανοπλία τόσο χοντρή, που κανένα σπαθί ή δόρυ δεν μπορούσε να το τρυπήσει.
Ανέβηκα στο δωμάτιό μου με τις βαλίτσες μου και ξεπακετάρωσα τα ρούχα μου. Στη συνέχεια, έκανα ένα ντους και φορούσα ένα νυχτικό.
Το δωμάτιο φαινόταν σαν να μην το είχε αγγίξει κανείς από τότε που έφυγα.
Δεν υπήρχε ούτε μια τσαχπινιά, ούτε καν ζάρωμα στα σεντόνια.
Ήταν προφανές ότι ο Κάρολος δεν το είχε χρησιμοποιήσει τα τελευταία τρία χρόνια γιατί μάλλον ζούσε κάπου αλλού με τη Ρίτα.
Η σκέψη με έκανε να ανατριχιάσω.
Πήγα στο μπαλκόνι για να αναπνεύσω λίγο καθαρό αέρα.
Προς έκπληξή μου, είδα το αυτοκίνητο του Τσαρλς ακόμα παρκαρισμένο στο δρόμο.
Γιατί ήταν ακόμα εδώ; Δεν θα έπρεπε να επιστρέψει βιαστικά στην αγαπημένη του Ρίτα; Ενώ κοίταζα άφωνος το αυτοκίνητό του, το τηλέφωνό μου χτύπησε.
Ήταν η καλύτερή μου φίλη, η Τιάνα. Απάντησα στην κλήση της.
«Γεια, Τιάνα!»
"Σκύλα! Καλώς ήρθες πίσω!"
"Σας ευχαριστώ."
"Είμαι ακόμα σε επαγγελματικό ταξίδι. Λυπάμαι πολύ που δεν μπόρεσα να σε πάρω από το αεροδρόμιο σήμερα."
"Δεν πειράζει. Η δουλειά προηγείται."
"Νομίζω ότι θα μείνω προς το παρόν." "Τέλεια! Ελάτε να δουλέψετε στον ραδιοφωνικό μας σταθμό τότε. Εννοώ, είστε τέλειοι για τη δουλειά. Έκανες ειδικότητα στα μέσα ενημέρωσης, η φωνή σου ακούγεται ευχάριστα και είσαι υπέροχος. Ο κόσμος θα σε αγαπήσει. Θα ταιριάξεις. Τι λες;"
"Καλά."
«Μίλησες με τον Τσαρλς;» Η φωνή της Τιάνα έπεσε ξαφνικά σαν να ήθελε να νιώσει κάτι.
"Ναί." Κοίταξα ξανά το αυτοκίνητο του Τσαρλς στο δρόμο.
«Σου είπε για τη μικρή του κοπέλα;
"Ναί."
"Τι ξεδιάντροπος τράνταγμα! Πώς τόλμησε να σου την αναφέρει;"
"Δεν πειράζει, Τιάνα. Μου ζήτησε να έρθω να δω τη Ρίτα αύριο, και είπα ναι."
"Τι; Συμφώνησες να γνωρίσεις τη σκύλα που έκλεψε τον άντρα σου; Έχεις ξεφύγει από τα μυαλά σου, Σκάρλετ; Αυτή η γυναίκα παρέσυρε τον Τσαρλς και τον ενθάρρυνε να σε χωρίσει. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί σπαταλά την ενέργειά της. Η οικογένεια Μουρ δεν την ενέκρινε για τον Τσαρλς πριν από τρία χρόνια. Τι την κάνει να πιστεύει ότι έχουν αλλάξει γνώμη τώρα;"
Η Tiana πρακτικά βρυχήθηκε από την άλλη άκρη της γραμμής."Όλα ειπώθηκαν και έγιναν. Σε αυτό το σημείο, θέλω απλώς να αφήσω τους περασμένους να είναι β υγόνοι." Χαμογέλασα ελαφρά.
"Περασμένα; Σκάρλετ, τον αγαπάς ακόμα, έτσι δεν είναι;" Δεν απάντησα. Φυσικά τον αγαπούσα ακόμα. Δεν είχα σταματήσει ποτέ να τον αγαπώ.
"Σκάρλετ!" Η κραυγή της Τιάνα με επανέφερε στην πραγματικότητα.
"Είμαι κουρασμένη, Τιάνα. Θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο, εντάξει; Τα λέμε σύντομα."
Έκλεισα το τηλέφωνο πριν προλάβει η Τιάνα να διαμαρτυρηθεί και πήρα μια βαθιά ανάσα.
Το αυτοκίνητο του Τσαρλς ήταν ακόμα εκεί και δεν φαινόταν ότι σχεδίαζε να φύγει σύντομα.
Μα τι με ένοιαζε; Ξαφνικά, η εξάντληση με βάρυνε τελικά.
Γύρισα στο δωμάτιό μου και σύρθηκα στο κρεβάτι.
Ξάπλωσα ανάσκελα, κοίταξα το ταβάνι και περίμενα να έρθει ο ύπνος.
Λίγες στιγμές αργότερα, άκουσα κάποιον να χτυπάει την πόρτα.
Τρίβοντας τον ύπνο από τα μάτια μου, σηκώθηκα από το κρεβάτι και άνοιξα την πόρτα. Βρήκα τον Τσαρλς να στέκεται έξω.
