Punkt widzenia Lili
Dziś miałem swój pierwszy pocałunek. Nie był planowany. Również z zupełnie obcą osobą.
Zawsze wyobrażałam sobie swój pierwszy pocałunek od momentu, gdy dowiedziałam się, czym jest prawdziwa miłość. Wyobrażałam sobie iskry, które poczujemy, dzieląc się tą namiętną chwilą. Wyobrażałam sobie, co poczuje moja wilczyca, gdy rozpozna go jako naszego partnera.
Idąc na studia do dużej uczelni, myślałam, że znajdę przynajmniej jedną osobę, która sprawi, że będę chciała dać jej wszystko, co moje serce ma do zaoferowania.
Ale nigdy nie czułem tego, co moja matka czuła do mojego ojca.
Mam chłopaka od kilku miesięcy, ale wciąż nie czuję się dobrze. Ciągle myślę, że kiedy skończę 18 lat i dostanę swojego wilka, może rozpozna go jako naszego partnera. Może to on jest tym, z którym mam być do końca życia, nawet jeśli jeszcze tego nie widzę. Ale bogini księżyca myślała inaczej.
Gdy | szłam korytarzami mojej szkoły.Higala Shifter Academy, zatrzymałam się, gdy ogarnęło mnie znajome uczucie. Mój chłopak.
Scott, był w pobliżu i nie był sam. Korytarze robiły się coraz cichsze, gdy uczniowie szli do klasy. To były tylko dźwięki bicia mojego serca, gdy skręciłam za róg. Zatrzymałam się tylko, gdy usłyszałam znajomy chichot wilczycy. Sarah i chrapliwe warczenie Scotta. „Jesteś taki niegrzeczny, Scott” - zaśmiała się Sarah.
„Tylko dla ciebie, kochanie” – odpowiedział stłumionym głosem, gdy jej usta zamknęły się wokół jego. W tym momencie poczułem mdłości w żołądku.
Następne zajęcia, ceramika, były ze Scottem. Nawet nie chciałam na nie chodzić, ale on pomyślał, że fajnie byłoby chodzić razem na zajęcia. Byłam studentką sztuki, więc się zgodziłam.
Gdy odszedłem. Zatrzymałem się, gdy zobaczyłem wysokiego i szerokiego dżentelmena po drugiej stronie korytarza, wpatrującego się w mój kierunek. Nasze oczy spotkały się tylko na chwilę i musiałem przyznać, że był uderzająco przystojny.
„Och, Scott. Przestań. Wiesz, że nie możemy być widziani razem. Co jeśli twoja dziewczyna nas znajdzie?” „Jest na zajęciach. Nigdy się nie spóźnia. Nie musisz się martwić”.
Serce ciążyło mi w piersi, ale fala wściekłości i urazy przeszła przeze mnie.
Zmarszczka utworzyła się między brwiami dżentelmena. Zdałam sobie sprawę, że łzy uciekły z moich oczu . Nie były to łzy złamanego serca. Bardziej łzy rozczarowania. Otarłam twarz grzbietem dłoni i miałam zamiar przejść obok niego.
Nie chciałam, żeby ktoś mnie tak widział.
Gdy tylko Scott wyszedł zza rogu, poczułam, że zamarzł, gdy mnie zobaczył. Sarah stanęła obok niego i usłyszałam jej zdumioną miną. Spotkałam jej piękne, niebieskie oczy.
„Lila?” Scott szepnął, patrząc na mnie w szoku. „Co ty...”
Zanim zdążył zadać całe pytanie, odwróciłam się do dżentelmena obok mnie. Położyłam mu ręce na ramionach i pociągnęłam go do siebie. Poszedł łatwo, chociaż jego oczy nie wyrażały niczego poza konsternacją. Mocno zamknęłam oczy, żeby nie musieć już dłużej patrzeć na jego wyraz twarzy. Wtedy nasze usta się zetknęły.
Jego usta były miękkie i smakowały tak słodko, prawie jak pianki. Jednak jego usta pozostały nieruchome. Jego dłonie spoczywały leniwie po bokach, chociaż moje swobodnie poruszały się wokół jego szyi.
Moje serce biło mi szybko w piersi. Nie miałam pojęcia, co robię. Nie jestem pewna, dlaczego to zrobiłam; może żeby zranić Scotta. Może dlatego, że byłam zmęczona czekaniem na coś, co nigdy nie będzie wystarczająco dobre w porównaniu do wzorców do naśladowania | z którymi dorastałam. Tak czy inaczej, wykorzystałam moment.
Chociaż nie miałem pojęcia kim był ten człowiek.
Odsunęłam się od niego, zapierając dech w piersiach, patrząc w jego szare oczy. Robiły się coraz ciemniejsze, gdy wpatrywał się we mnie. Nie byłam pewna, co pozostało w jego spojrzeniu, ale nie odsunął się ode mnie. Moje ręce nadal spoczywały za jego szyją i zdałam sobie sprawę, że przyciskam swoje ciało do niego.
Moja twarz zrobiła się ciepła, gdy odeszłam, dotykając palcami ust. To był mój pierwszy pocałunek. Co ja. zrobiłam?
„Muszę iść na zajęcia” – powiedział, jego ton był niski i niemal chrapliwy. To była pierwsza rzecz, jaką kiedykolwiek do mnie powiedział.
Byłam zbyt oszołomiona swoimi własnymi działaniami, żeby zapytać go, jak ma na imię. Ale skinęłam głową, odgarniając palcami ciemne włosy z twarzy.
Scott i Sarah już poszli na zajęcia. Odwróciłam się od niego, nic nie mówiąc, i poszłam w kierunku głównego biura. W tej chwili mogłam tylko myśleć o wyjściu z następnych zajęć. Po tym nie mogłam już stanąć twarzą w twarz ze Scottem.
Nawet gdy odchodziłem, czułem na tyle głowy wzrok tego mężczyzny, który mnie obserwował.
„Niestety, dostępna jest tylko jedna klasa. Wszystkie inne miejsca są zajęte” – powiedziała recepcjonistka w głównym biurze, zerkając na swój komputer.
„A jakie to zajęcia?” – zapytałam, próbując powstrzymać łzy przed ponownym pojawieniem się w moich oczach. „Shifting and Combat” – odpowiedziała, patrząc na mnie. „Czy to będzie w porządku?”
Przemiana? Nie udało mi się jeszcze zdobyć mojego wilka; więc ta klasa może być trudna. Jednak byłem biegły w walce. „Wszystko, tylko nie ceramika” – powiedziałem jej w odpowiedzi. Na moment zmarszczyła brwi.
„Wszystko w porządku, Lila? Nie jesteś prześladowana w tej klasie, prawda?” Zapytała. „Mogę dać twojemu ojcu –”
„Nie!” powiedziałam szybko; ostatnią rzeczą, jakiej chciałam, było to, aby mój ojciec dowiedział się czegokolwiek o tym, co się stało. Był szefem Komitetu Alfa i ściśle współpracował z ojcem Scotta, innym Alfą. „To nic takiego”, zapewniłam ją.
Wyglądała na nieprzekonaną, ale skinęła głową i spojrzała na komputer, pisząc. Wkrótce wydrukowała nowy harmonogram i podała mi go.
„Jesteś teraz na zajęciach Shifting and Combat 101 z Profesorem Enzo. Jest to na szkolnej arenie. Możesz się tam udać już teraz”. Arena znajdowała się po przeciwnej stronie szkoły; byłem tam tylko kilka razy, żeby poćwiczyć walkę. Ale jak miałem przetrwać semestr zajęć z shiftingu, skoro nawet nie potrafiłem się przemienić?
Moje 18(te) urodziny były za kilka dni; miałem wracać do domu na weekend, aby świętować z rodziną. Myślałem, że do tej pory zdobędę już swojego wilka, ale się myliłem.
Byłem najmłodszym wilkiem, który został przyjęty do Akademii Przemian Higala; jednej z największych szkół dla wilkołaków i niedźwiedzi. Byłem też jedynym, który jeszcze nie miał wilka. Ale to nie znaczyło, że nie byłem do tego zdolny.
Podobnie jak moja matka, jestem wilkiem Volana. Volana są potężniejsze niż zwykłe wilki. Bogini księżyca obdarowała nas wieloma różnymi zdolnościami. Chociaż, jeszcze ich nie otrzymałem.
Jednak przez całe życie uczyłem się i ćwiczyłem, ucząc się, jak walczyć i bronić, od najlepszych wojowników gamma i od mojego ojca.
Dotarłem na arenę i stanąłem za drzwiami; | już słyszałem warczenie wilków, które ćwiczyły walkę ze sobą.
Wchodząc do środka, moje oczy szybko przeskanowały teren. Żaden wilk nie zwracał na mnie uwagi, wszystkie były skupione na sobie. Były duże i groźnie wyglądające; przypominało mi to trening gamma, który oglądałem dorastając.
Wchodząc głębiej w arenę, pozwoliłem drzwiom zamknąć się za mną. Największy wilk stał po drugiej stronie areny, patrząc na rozgrywającą się przed nim walkę. To musiał być profesor.
Był pięknym, ciemnym wilkiem, który wyglądał niemal na niebieskiego od kryształowego oświetlenia, które tańczyło na jego grubym futrze. Jego ciemne oczy przeskanowały arenę na krótko, zanim wylądowały na moich .
Wyglądał dziwnie znajomo; dopiero gdy zmienił się z powrotem w człowieka, zdałem sobie sprawę, kim był. To był on...
Mężczyzna, którego pocałowałam przed chwilą na korytarzu. Mężczyzna, którego pocałowałam po raz pierwszy, był moim profesorem.
Nie mogłam uwierzyć, że mężczyzna, z którym dzieliłam swój pierwszy pocałunek, był moim profesorem. Nagle poczułam, że arena nie jest wystarczająco duża.
