Bölüm 279

Onu kucağıma alıp kütüphaneye doğru gidiyoruz. Evdeki en sevdiğim yerlerden biri. Büyük pencerelerin yanına oturup, askılımı ve sutyenimi aşağı çekiyorum. Hemen takılıyor ve emmeye başlıyor.

Onu beslenirken izliyorum. Güzel mavi gözleri bana hayret ve güvenle bakıyor. Çocuklarımın hiçbirinin benim gözlerime sahip olmadığını fark ettiğimde küçük bir kahkaha atıyorum. İkisi de babalarının göz rengini almış.

Parmağımı yumuşak yanağından aşağı doğru kaydırarak ona bakmaya devam ediyorum. Ethan'ın nasıl göründüğünü merak ediyorum. Iris, gözleri hariç bana benziyor, bu yüzden Ethan'ın nasıl göründüğünü hayal ederken çizebileceğim hiçbir şey yok.