บทที่ 32 การประชุมครั้งที่ 1

นายเปาโลเอนหลังลงบนเก้าอี้และรู้สึกโล่งใจ เขาตระหนักดีว่าอนาคตนั้นไม่แน่นอน แต่เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะเผชิญหน้ากับมัน แม้ว่าในตอนแรกเขาจะตัดสินใจให้บริษัทเป็นอิสระ แต่ในที่สุด นายเปาโลก็ตระหนักว่าสถานการณ์ทางการเงินนั้นเลวร้ายกว่าที่เขาคิดไว้ตอนแรก หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาจึงตัดสินใจว่าการขายบริษัทเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้บริษัทดำเนินต่อไปได้

เขาเรียกสมาชิกคณะกรรมการกลับมาประชุมอีกครั้งและประกาศการตัดสินใจของเขา ข่าวนี้ได้รับการตอบรับด้วยปฏิกิริยาที่หลากหลาย ทั้งห้องเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นสมาชิกคณะกรรมการก็เริ่มพึมพำกันเอง บางคนดูเป็นกังวล ในขณะที่บางคนดูโกรธ

“นี่มันหายนะชัดๆ!” หนึ่งในคณะกรรมการกล่าว “เราหวังเงินจำนวนนั้นไว้เพื่อให้ บริษัทดำเนินต่อไปได้!”