Rozdział 5 Kto pozwolił ci wrócić

Następnego dnia cały szpital wybuchł zamieszaniem z powodu przybycia Melly.

„Jestem wdzięczny za pracę w tym szpitalu. To wielki zaszczyt pracować z dr Melly Sherman!”

„Słyszałem, że dr Sherman jest nie tylko wyjątkowym lekarzem, ale także piękną kobietą. Nie mogę się doczekać, żeby ją zobaczyć!”

Arielle prychnęła z pogardą, słuchając dyskusji personelu medycznego. Bez względu na to, jak piękna była lekarka, w porównaniu z nią zbladła. Tak myślała Arielle. W końcu była jedną z najlepszych dam towarzyskich w Andeport. Przeciętny lekarz to dla niej nic.

Poza tym, jeśli Melly była młoda i piękna, Arielle nie mogła powstrzymać się od zastanawiania się, czy dostała tę pracę nielegalnie. Arielle postanowiła mieć oko na doktora w przyszłości.

Właśnie wtedy podekscytowany krzyk wyrwał Arielle z zamyślenia. Spojrzała na drzwi i zobaczyła kobietę, którą wszyscy tak bardzo chcieli zobaczyć. Jej oczy rozszerzyły się z przerażenia, gdy zobaczyła, kim ona była.

To była Melissa Sherman! Nie mogła się mylić. To była niewątpliwie Melissa!

Everett również zauważył kobietę przy drzwiach. Zmarszczył czoło, gdy na nią spojrzał.

Gniew zawrzał w jego sercu. Jak ona śmie wrócić?

Zanim Everett stracił panowanie nad sobą, Arielle rzuciła się w stronę Melissy i podniosła rękę, żeby ją uderzyć.

Ale Melissa mocno ścisnęła nadgarstek. Spojrzała w oczy kobiety, której nienawidziła całym sercem. „Co robisz?” zażądała, zacieśniając uścisk.

Arielle prychnęła: „Melissa, ty suko! Jak śmiesz wracać? Everett powiedział ci, żebyś nigdy nie wracała do Andeport. Jak śmiesz nie wykonywać jego rozkazu? Chcesz umrzeć?”

Melissa ze złością strząsnęła nadgarstek Arielle. Arielle straciła równowagę z powodu wysokich obcasów i ostatecznie upadła na podłogę.

Odwróciła się do Everetta i zapłakała. „Everett, widziałeś to? Pięć lat temu ta kobieta spowodowała moje poronienie. Teraz znowu chce mnie skrzywdzić. Nie wiem, dlaczego tak mnie nienawidzi. Czy nie może żyć, nie krzywdząc mnie? Straciłam swoje dziecko. A teraz jestem chora i umieram...”

Twarz Everetta pociemniała. Podszedł i spojrzał Melissie w oczy. „Melissa! Kto pozwolił ci wrócić?”

Melissa prychnęła na niego. Przez ostatnie kilka lat nie mogła wrócić do Andeport, ponieważ Everett zabronił jej ponownego postawienia stopy w tym mieście.

Nikt nie chciał jej przyjąć. Nie potrafiła nawet znaleźć sposobu na utrzymanie się i przetrwanie. Mieszkała pod łukiem mostu, nosząc swoje dzieci, i prawie umarła.

Życie ją odmieniło.

Nie była już tą nieśmiałą osobą, którą była kiedyś.

Melissa wzięła głęboki oddech i zapytała: „Co mówisz? Nie rozumiem”.

Tymczasem dyrektor szpitala i inny personel medyczny pośpieszyli. Spojrzeli na Everetta i Melissę i zdali sobie sprawę, że coś jest nie tak.

Dyrektor wystąpił naprzód i przedstawił się: „Panie Mayfield, to jest dr Melly Sherman. Tym razem jest lekarzem prowadzącym panny Arielle Sherman”.

Arielle była oszołomiona. Krew z jej twarzy odpłynęła. „Co...”

Dyrektor spojrzał na nich i zmarszczył brwi w konsternacji. „Czy jest jakieś nieporozumienie? Dr Sherman jest starszym ekspertem, którego zatrudnił nasz szpital. Studiowała za granicą i nigdy wcześniej nie była w naszym mieście”.

Everett spojrzał na Melissę i zmarszczył brwi.

Kobieta przed nim wyglądała jak Melissa. Jednak ich osobowości były biegunowo różne.

Melissa zawsze była słaba i nieśmiała. Nawet nie podnosiła głosu, gdy Everett był w pobliżu.

Ale kobieta przed nim była ubrana w prosty garnitur, emanując pewnością siebie i arogancją. Nie mogła być Melissą.

„Miło cię poznać. Nazywam się Melly Sherman. Czy mogę wiedzieć, o kim rozmawiacie?” zapytała Melissa bez wyrazu.