Rozdział 242

Zadrżał na samo wspomnienie. Radził sobie lepiej, zwłaszcza teraz, gdy miał cel, ale nadal czuł ciężar tego, co zrobił. Gdyby pozwolił sobie o tym myśleć, łatwo mogłoby go to przytłoczyć. Thea położyła dłoń na jego ramieniu i ścisnęła, przywracając go do chwili obecnej.

„Byłem szczęśliwy, że umrę” – powiedział. „Ale miałem w organizmie śladową ilość krwi wampira, kiedy umarłem. Brałem ją, żeby się naćpać. Trzy dni później się przemieniłem. Kiedy zdałem sobie sprawę, że jestem wampirem, przyszedłem do Luny Thei, żeby poprosić ją, żeby mnie zabiła. Nie chciała. Karmiła mnie swoją magią Życia, energią Ziemi i własną krwią. Przekonała ludzi, żeby mi wybaczyli i dali mi drugą szansę, mimo że na nią nie zasługuję”.

„Ludzie ci wybaczyli, bo widzą, że jesteś inna” – powiedziała Thea.