บทที่ 45 - ความรัก

เมื่อถึงที่ทำงาน เธอกลับรู้สึกหดหู่ใจขึ้นมาด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอทักทายทุกคนที่เดินเข้ามาในห้องโดยไม่สนใจสายตาที่สงสัยใคร่รู้ของทุกคน ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องทำงาน ก็มีหัวสามหัวโผล่ออกมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ “เอ่อ… ขอโทษ” เธอเดินออกมาในขณะที่ปิดประตู จากนั้นเธอก็รู้ว่าห้องนั้นเป็นห้องของเธอที่ฮันเตอร์จัดสรรให้ เธอจึงเดินเข้าไปที่นั่นอีกครั้ง “ฉันขอถามหน่อยเถอะ พวกคุณมาทำอะไรที่นี่” เจียน เพื่อนร่วมงานเงยหน้าขึ้นมองด้วยความกังวลเล็กน้อย “ขอโทษนะ แอบิเกล แต่เช้านี้ฝ่ายบริหารพาเรามาที่นั่น”

คำสั่งของฮันเตอร์!” แอบิเกลถูหน้าผากของเธอ พวกเขาเคารพเธอมากอยู่แล้วเพราะเป็นคู่หมั้นของฮันเตอร์ เธอไม่อยากฟังดูร้ายกาจ “ขอโทษนะ เจียน ฉันขอโทษ ฮันเตอร์คงบอกฉันแล้ว ฉันคงลืมไป” พวกเขาทั้งหมดพยักหน้าพร้อมกัน เธอเห็นโคลอีส่งรอยยิ้มเยาะเย้ย แต่ตอนนี้เธอคิดถึงฮันเตอร์ ฮันเตอร์ เลวีเซย์!!!!

คุณถึงคราวจบแล้ว! เธอกำลังจะไปที่สำนักงานของฮันเตอร์ เมื่อเอวา เจ้าหน้าที่ต้อนรับเรียกเธอว่า “คุณแอบิเกล! ฮันเตอร์ไม่อยู่ที่สำนักงานของเขา” เธอมีรอยยิ้มแบบมืออาชีพบนใบหน้า “เอวา ฉันควรบอกกี่ครั้งว่า… มีแค่คุณแอบิ เกลเท่านั้น? แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ” ตั้งแต่เอวาได้รู้ว่าเธอและฮันเตอร์หมั้นกัน เธอก็เริ่มเรียกเธอว่าคุณแอบิเกล UTILI “เขาเข้ามาตอนเช้าสักพัก ให้คำแนะนำ แล้วก็จากไปกับคุณนายแอนเพื่อเยี่ยมบริษัท”! “โอเค” เธอกล่าวพร้อมกับยิ้มฝืนๆ บนใบหน้าของเธอ