บท 237

คำพูดของเธอกระทบกระเทือนจิตใจลูน่าจนล้มลงกับพื้นและฝังใบหน้าไว้ด้วยน้ำตา

“ เป็นอย่างนั้นเอง” ไซมอนคร่ำครวญ “เฮ้อ ทิโมธีถูกตระกูลสเตอร์ลิงพาตัวไป และฉันไม่ได้เจอเขามานานแล้ว”

อแมนดามีท่าทีหดหู่ เธอจึงรีบตั้งสติและเยาะเย้ย “คุณคิดว่าฉันเป็นคนโง่เหรอ คุณคิดว่าคุณนาคท์เป็นใคร ถ้าเขาอยากรู้จริงๆ คุณคิดว่าคุณจะซ่อนมันได้หรือเปล่า”